«Энемә хохол хатыны бозым куйды: 50 яше булмаса да, 90 яшьлек картка охшаган…» [булган хәл]

Авылыбызда күптән инде бер хохол хатыны яши. Хәзер бара торган сугыштан качып килгән кеше түгел ул, аңынчы ук күптән килеп төпләнгән иде. Әллә ничә ирдән калган хатын инде ул, тормышы барып чыкмый никтер. Чаллыга да китеп торып карады, аннан да кире кайтты. Хәзер менә безнең энекәшкә ябышты. //Безнең авыл гыйбрәте//

Бик тәртипле, эчми, тартмый торган энекәшебез инде бозылып бетеп бара. Шушы хатынга ияләшкәннән соң башланды бу хәлләр. Әле иллесен дә тутырмаган энекешәбезнең чыраена карарлык түгел инде хәзер, туксан яшьлек картка әйләнеп бара. Болай да тормышында бер бәхет күрмәгән энекәшнең башына җиткәнче дип, шушы хохол хатыннан берәр ничек котылу җаен табарга иде.

Энекәшнең беренче хатыны башка иргә ияреп, чит якларга чыгып китте, ә бу авылда аптырашта утырып калган иде. Инде монысы белән бәйләнешеп, бөтенләй бетергә дә мөмкин. Энекәшнең күзен ачтырасым килә. Былтырларын бер әби янына алып барып кайткан идем, шуннан соң әйбәт кенә йөрде дә, тик теге хохол хатыны барыбер үзенең янына чакыртып алып, нидер эчертеп, тагын үзенә бәйләп куя. Күрмәгәнне күрсәтте инде ул хатын безгә.

Яратмый да ул энекәшне, сава гына. Чөнки энекәш акчаны әйбәт ала, эшкә нык. Ә бу хатын беркая да эшләми. Энем аның бөтен бакчасын, ихатасын эшләп бетерде. Инде сәламәтлеге дә таушалып бара, бозым аркасында аурасы да бозыла, тик шушы хатынның сүзеннән чыга алмый, шушы хатынның кызын район үзәгендәге үзенең фатирына пропискага да керткән хәтта. Телефоннан шалтыратсам да алмый. Энекәш миннән качып йөри хәзер гел.

Бозымы җибәрми, чөнки өстәп-өстәп тора ул аңа. Гел бетереп, башына җитеп ташламакчы була инде ул аны. Хәзер бозымны атлаган саен беләр-белмәс кешеләр ясый. Ә кайтаручысы бит аз. Кеше бит гөнаһтан курыкмый хәзер. Ничек тә үзенчә эшләргә, үзенеке итәргә тырыша. Мине бу хәл бик борчый, йөрәгем болай да бетте, нервы таушалды, юк-бар кино да карый алмыйм хәзер.

Чөнки ул энекәшем бик кадерле миңа. Әниебез яшьли үлгәч, әтиебез ташлап киткәч, мин аны үзем үстердем, үзем укыттым. Үземнең балам шикелле ул миңа. Шуңа күрә аның шундый ачы язмышы минем йөрәгемә бик авыр.

Бәйле