– Вадим, эшләпәңнең бәясе 50 меңгә 100 сум гына тулмый калган. Дөресме ул?
– Әйе, дөрес. Әйтмәмен дигән идем. Рамилнең теле тик тормый инде аның. Франциядән Казанга бер “бренд”лы кибеткә заказ белән кайтартылган. Узган ел бүләк иттеләр миңа моны.
– Сер булмаса, кем?
– Түбән Камада яшәүче бик тә кадерле, хөрмәтле дустым – Тамара Алексеевна.
– Очсызгарак та табарга булгандыр инде…
– Булгандыр инде… Әле бәясенә ышанмагач, үзеннән шалтыратып сорадым. “Бәясе чыннан да шулаймы?”– дигән идем. “Чыннан да шулай”, – диде.
– Гел үзең белән йөриме?
– Әйе. Керәшен костюмы белән чыгыш ясаганда киеп чыгам. Шул эшләпәне киеп бер җыр җырлыйм.
– Үзең мондый бәягә алыр идеңме соң?
– Юк инде. Да, эшләпә… әлеге бүләк күңелемә хуш килде. Шулай хөрмәтләп зурлагач, ничек кабул итмисең инде?! Без андый эшләпәләр киеп үсмәгән бит. Әле тагын “Шарфка заказ бирдем. Чын итальяле итеп күрәсем килә сине”, – диде. Хәзер аның кайтканын көтәбез. Сәхнәгә чын “итальянец” булып чыгасылар бар әле.
Румия СӘЙФУЛЛИНА