Рамазан ае башлануга, җырчылар социаль челтәрләргә “тоткан уразаларыбыз кабул булсын” дип, ифтар табыннары сурәтен “элә” башладылар. Яки ир-ат җырчылар тәрәвих намазыннан фотолар куялар. Шул сурәтләрне күргәч, шагыйрь әйтмешли, миндә ике “мин” уяна.
Шуларның берсе: “Карале, үзеңнең дин юлында йөрүеңә басым ясап, мактанган кебек мондый фотоларны киң җәмәгатьчелеккә күрсәтү бер дә килешми инде, тыйнаксызлар эше бу! Инде уразадан да шоу ясыйлар!” – дип чәпчи. Икенчесе хәерхаклырак: “Ярар, нәрсәсе бар инде аның, яман юлда йөргәннәрен күрсәтмиләр бит, аларга карап, бәлки бүтәннәр дә ураза тота, тәрәвихка йөри башлар, заманы шул бит”, – дип, тегеләрне аклап маташа.
Безнең әти-әниләр уразада икәннәрен кешегә белгертмәскә тырышалар, безгә дә кешедән син уразадамы дип сорау әдәпсезлек дип аңлаталар иде.
Укучылар бу хакта ничек уйлыйлар икән?