Редакциягә иртән иртүк шалтыратты ул. Гөлфирә әбигә – 83 яшь, Казанда яши. Балалары булса да, картаймыш көнендә игътибарсызлыктан интегә ул. Безгә дә үзенә иптәш булмасмы дип шалтыратуы икән.
– Тормыш юлым җиңел булмады. Ике ул үстердем. Балаларымны бик яраттым. Әмма аларның тормышына сөенеп яшәргә язмаган икән. Олысы, әфган сугышына эләгеп, һәлак булды. Бар игътибарны икенчесенә бирергә тырыштык. Өйләнгәч, оныкларымны үстерешергә ярдәм иттем. Музыка мәктәбенә дә, бию түгәрәгенә дә йөрттем. Тик менә хәзер, картайгач, беркемгә дә кирәгем калмады, – дип сөйли Гөлфирә әби. – Алар миннән ерак тормый. Үз йортлары белән яшиләр. Улым мине ташламый. Тик киленем генә усал булды. Үзләренә бер көнгә барсам да, минем белән сөйләшми. Улымның көн саен минем янга килеп кунып йөрүенә бер яктан сөенсәм, аңа гаиләсеннән аерылып йөрү авыр икәнен дә аңлыйм. Балаларга ышанып, социаль яклау бүлегеннән дә ярдәм сорамадым. Караучы да билгеләтмәдем. Балаларым ташламас дип яшәдем. Шуңа күрә бергә яшәргә иптәш эзлим.
Гөлфирә әбинең сәламәтлеге мактанырлык түгел икән. Инде урамга чыгып йөри алмый. Шикәр авыруыннан интегә. “Кәефем булмагач, ашыйсым килми. Әгәр берәр хатын-кыз яныма килеп йөрсә, хәлемне белеп торса, күңелем күтәрелер иде, – ди ул. – Картлык көнемдә мондый хәлгә калырмын дип уйламадым. Ялгызлыктан да читен нәрсә юк икән. Олыгайгач, яныңда бер кешең булмаудан да кыены юк. Ярый әле, изге күңелле кешеләр ташламый. Әле менә бүген бер дустымның кызы килеп, өемне җыештырып китте. Минем кебек авыру кеше белән бергә яшәргә теләүче булмасмы?”
Гөлфирә әбинең адресы да, телефоны да редакциядә. Әгәр аңа иптәш булырдай кеше табылса, 222-09-67 яки 222-09-70 телефон номерына шалтыратырга мөмкин.
Чыганак: Ватаным Татарстан Фото: pixabay.com