Кеше белми – үзем беләм,
Ниләр кичергәнемне.
Шатлыктан да, кайгыдан да
Бердәй исергәнемне.
Булды, булды тормышымда
Зар елаган төннәр дә.
Сирәк-мирәк балкып килде
Бер болытсыз көннәр дә.
Кеше белми – үзем беләм,
Ничек гомер узганын.
Сагышларга батып яшәп,
Йөрәгемнең тузганын.
Кайчагында төннәр буе
Йокы керми күземә.
Ничек булган, шулай кала,
Үз тормышым – үземә.
Кеше белми – үзем беләм,
Ничек гомер узганын.
Упкыннарга очар чакта
Кемдер кулын сузганын.
Гөлфизә Кәлимуллина
–
–