Челпәрәмә килсә хыялларың,
Имә әле башың, бирешмә!
Сынауларга җиңел генә күнеп,
«Язмышым шул» диеп, килешмә!
Тормыш бит ул — чиксез көрәш кыры,
Бер күкләргә чөя, бер ата…
Пыскып көйрәгәнгә караганда,
Үҗәтләрне күбрәк ярата…
Максат куйдың икән — алга атла,
Сикәлтәләр аша үрелеп.
Үз-үзеңне кысаларда тотма,
Борчу-мәшәкатькә күмелеп.
Ирешкәннәр белән туктап калма,
Өмет уты җанда сүнмәсен.
Ташны тишеп ускән гөл шикелле
Зур үрләргә таба үрләсен!
Гөлчәчәк Садретдинова